Trauma centraal tijdens themalunch moreel beraad bij FPC Mesdag
Veel van onze patiënten hebben akelige dingen meegemaakt in hun verleden. Voor dat deel zou je ze als slachtoffer kunnen zien. Daarnaast hebben onze patiënten zelf ook akelige dingen aangericht en zijn zij ook dader. Daarmee zijn zij zowel slachtoffer als dader, en die rollen willen ook nog wel eens afwisselen. Waar steek jij op in? Het (mogelijke) trauma door hun slachtofferschap? Of eerder op het daderschap?
In een 'open' moreel beraad tijdens een themalunch is een geanonimiseerde en aangepaste casus besproken die bij dit thema past. Hierbij waren naast medewerkers van verschillende disciplines uit Mesdag ook deelnemers vanuit de Hanzehogeschool (opleiding ervaringsdeskundigheid) en de Commissie van Toezicht van FPC Mesdag aanwezig.
In een mooie dialoog volgende de moreel beraad methodiek bespraken we casus X, een tbs-gestelde patiënt die lijdt aan herbelevingen van zijn eigen delict. Daar waar hij een ander tot slachtoffer maakte is dit delict dus ook datgene waar hij iedere nacht wakker van ligt. EMDR zou wellicht een passende behandeling zijn, maak dit maakt X ook angstig. Behoor je als behandelaar bij X aan te blijven dringen op EMDR of mag je dit loslaten?
Het dilemma is stapsgewijs onderzocht en is zowel vanuit de positie van de behandelaar als patiënt X besproken. Vanuit 'zorgplicht' (goede zorg, verantwoordelijkheid, veiligheid) en het doorbreken van de vicieuze cirkel (doorzetten, herstel, medemenselijkheid) van behandelimpasses lijkt aandringen op EMDR te verdedigen. Ook X zou voor EMDR kunnen pleiten vanuit de vraag om 'erkenning', en het willen voorkomen van een nieuw delict.
Aan de andere kant zijn er ook voldoende argumenten om het los te willen laten. Vanuit de behandelaar bijvoorbeeld omwille van de autonomie (zelfbeschikking, respect) van X (hij wil eigenlijk geen EMDR) en omdat er geen incidenten zijn. En X is bang dat 'de beerput' open moet bij EMDR en hij wil graag rust (acceptatie).
De conclusie was dat EMDR misschien nu te vroeg kwam voor X terwijl het wel belangrijk kan zijn voor zijn verdere verwerking rondom het trauma van het delict. Dus de keuze is nu om in te zetten op een goede aansluiting bij X zodat op termijn ook meer aandacht besteed kan worden op zijn eigen slachtofferschap. In de conclusie kwamen ook weer zorgplicht en herstel naar voren én dat het trauma van deze patiënt veel groter is dan eerder voor ogen werd gehouden.